Նարեկ Գինոյան

Իմ մասին

Ես մտածում եմ,որ բժիշկ լինելը պարզապես մասնագիտություն չէ․ դա մտածելակերպի առանձնահատուկ տեսակ է։ Բժիշկ չեն դառնում, բժիշկ ծնվում են։ Դա գրեթե բնազդային ձգտում է՝ հսկայական ծավալի գիտելիքներում խորանալու, ճշմարտությանը հասնելու համար։

Հենց այդ պատճառով, սկսած համալսարանից, ես ակտիվորեն մասնակցել եմ տարբեր մասնագիտական գիտական խմբակների։ Օրդինատուրայում ես ձգտել եմ առավելագույնը քաղել յուրաքանչյուր բաժանմունքից ու մասնագետից։ Արդյունքում, ինտերնատուրայում և օրդինատուրայում ես անցել եմ ռոտացիա վեց տարբեր հիվանդանոցներում։ Ղեկավարությունն անգամ քննադատում էր ինձ նման նախաձեռնողականության համար, քանի որ սովորաբար օրդինատորներին ռոտացնում են ոչ ավելի, քան երկու անգամ։ Բայց հենց այդ հետաքրքրասիրության շնորհիվ ես հնարավորություն ունեցա գործնական փորձ ձեռք բերելու տարբեր վիրաբուժական դպրոցներում՝ ինչը ինձ շատ ավելի բան տվեց, քան պասիվորեն ընտրված ուղուն հետևելը։

Ես համոզված եմ, որ բժշկության մեջ կարևոր են ոչ միայն գիտելիքները, այլև բազմազան փորձը, խիզախությունը, ոչ ստանդարտ լուծումներ գտնելու կարողությունը։ Հենց այդ հատկանիշներն են, ոչ թե պահպանողականությունն ու համեստությունը, որ բժշկին դարձնում են ոչ թե արհեստավոր, այլ իրական բժիշկ։

Բժիշկը պարտավոր է օգտագործել ոչ միայն կուտակած գիտելիքները, այլև տրամաբանությունը, երևակայությունը, տարածական մտածողությունը։ Վերջ ի վերջո, պետք է կարողանալ մտովի ուղղել շուռ տրված ռենտգենյան պատկերը՝ անմիջապես վիրահատարանում։ Պետք է ոչ միայն հետևել հստակ ցուցումներին, այլև կարողանալ իմպրովիզ անել՝ դուրս չգալով ապացուցողական բժշկության սահմաններից։

Ահա թե ինչու իմ յուրաքանչյուր հիվանդ կարող է վստահ լինել, որ վերը նշված ամեն ինչը օգնում է ինձ նույնիսկ ոչ ստանդարտ իրավիճակներում հասցնել նրան վերջնական արդյունքի։